ნუკრი შოშიაშვილის ბლოგი

ლიბერალიზმი თავისი არსით არის ანტითეზისი ტრადიციული ცნობიერების. ის შეიქმნა როგორც ტრადიციული სამყაროს გადალახვს მცდელობა. მართლაც შეუძლებელია პროგრესის იდეა - გარკვეულ ტრადიციულ სამყაროს გადალახვაზე არ აიგოს. დავიწყოთ ტრადიციის ცნებით - რენე გენონი ყოფს სოციალურ ტრადიციას და მეტაფიზიკურ ტრადიციას ერთმანეთისგან. სოციალური ტრადიცია არის კონკრეტული ჩვეულებანი, რომელიც საუკუნეების განმავლობაში ყალიბდებოდა, მაგალითად ავიღოთ ლომისობის დღესასწაული, ეს არის სოციალური ტრადიცია, ასევე კონსტიტუციური მონარქიები ევროპაში და ა.შ. სოციალური ტრადიციის თმობა ან შენახვა ეს უბრალოდ შეთანხმების საგანია და ამ ტრადიციების დაკარგვით იკარგება მხოლოდ და მხოლოდ ფორმა.  მეორეა უკვე  მეტაფიზიკური ტრადიცია - არის ის საბაზისო ჭეშმარიტებები რომელიც უცვლელია. ყველა რელიგიაში არის მეტაფიზიკური ტრადიცია, სწავლება რომელიც ცვლილებას არ ექვემდებარება, სულ ერთია რომელი საუკუნე იქნება, ქრისტიანისთვის "ათი მცნება" შეუცვლელი იქნება და არ იქნება გადახედილი.  ტრადიციულ მსოფლმხედველობისთვის კაცობრიობას...

      "თუ კი ყველაფერი არ არის დაკარგული, მაშინ არაფერი არ არის დაკარგული" საქართველოში რამდენიმე სახელმწიფო და პოლიტიკური ძალა აწარმოებს საკუთარ პოლიტიკას. მათ ზოგჯერ ერთმანეთსი წინააღმდეგობა აქვთ, ზოგჯერ კი თანამშრომლობენ ერთმანეთთან. ეს ძალებია: 1) რუსეთი - რომელსაც აქვს ოკუპირებული ტერიტორიები და იქ სამხედრო კონტიგენტი ჰყავს განლაგებული, რაც სამხედრო უპირატესობას აძლევს სხვა გეოპოლიტიკურ მოთამაშეებზე, ასევე რუსული კაპიტალი რომელიც საქართველოს სტრატეგიულ ობიექტებს ფლობს. ამის გარდა აქვს საკუთარი გავლენები სახელმწიფოს სტრუქტურებზე და ქართულ პოლიტიკოსების ნაწილზე 2) აშშ - რომელსაც პოლიტიკური გავლნები აქვს საქართველოში, როგორც სახელმწიფო სტრუქტურებზე, ისე არასამთავრობო სექტორზე. არასამთავრობო სექტორი მთლიანად აშშ-ის გავლენების ქვეშაა. მას სურდა შეექმნა თავის პოლიტიკური კლასი საქართველოში. მაგრამ ამერიკელებს ქართულ ეკონომიკაზე არ აქვთ გავლენები (უფრო მეტად ინტერესები). 3) თურქეთი - რომელსაც აქვს საქართველოში ეკონომიკური ექსპანსიის პოლიტიკა, დემოგრაფიული პოლიტიკა...

შესავალი იდეათა ომი მიმდინარეობს და ყოველთვის მიმდინარეობდა, კაცობრიობის ისტორია გარკვეულწილად იდეათა ომის ისტორიაა. ჯერ კიდევ XIX საუკუნეში როდესაც გაჩნდა ისტორიის ფილოსოფია, ჰეგელი მიიჩნევდა, რომ კაცობრიობის ისტორია ურთიერთსაწინააღმდეგო ძალების დაპირისპირების ასპარეზი (თეზისი - ანტითეზისი) და ეს არის მექანიზმი კაცობრიობის განვითარების. XIX საუკუნის მოაზროვნეებს მიაჩნდათ რომ არსებობს კაცობრიობის ერთი გამოკვეთილი სფერო, რომელშიც ეს დაპირისპირება არსებითი ხდება (ჰეგელის მიხედვით ესეთი იყო პოლიტიკა, ხოლო მარქსის მიხედვით ეკონომიკა). ცოტა მოგვიანებით ფრანგულმა ისტორიულმა ახალმა სკოლამ, "ანალების სკოლამ" მიზნად დაისახა ტოტალური ისტორიის შექმნა, სადაც ისტორიის მოვლენების ყველა ასპექტისთვის ყურადრების მიქცევა და ერთიანად დანახვა, არა ისე რომ რომელიმე ასპექტი "ზედნაშენად" განგვეხილა (მარქსისტულ ისტორიოგრაფიაში კულტურა "ზედნაშენია" იმ წარმოების სისტემი, რომელიც იმ ეპოქაში არსებობს), არამედ როგორც თვითმყოფადი და უნიკალური მოვლენა. ამ მეთოდმა ისტორიკოსებს მისცა ...